piątek, 30 marca 2018

mortis aeternitas

Cały wszechświat jest tak niewyobrażalnie kruchy
domek z kart na kościach dłoni szkieletów
rzeczywistość posklejana taśmą na wietrze
taka obawa mi towarzyszy
tymczasem Adam pisze, że po ogrodzie mokrym od deszczu
spaceruje mały kot
mam i ja dwa małe puszyste kłębki kosmosu, miłość, i umiejętność
cieszenia się światem
wszystko tak samo kruche jak cała reszta

movie movi

music music






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz