panta rhei

- Patrz, płynie jak podziemny wieloryb!

- Powiedz mi, widziałeś kiedyś podziemnego wieloryba?

- No nie, bo jest pod ziemią głuptasie.

Teraz chory

Jestem chory i chwilowo nie mogę odbierać cudów, które wcześniej odbierałem wokoło.

I dopiero, kiedy nie ma, to widzę, ile widziałem i wiem, ile dawały.

Gry cienia, światła i kolorów na brudnych schodach,

lewitujące po mandarynkach pestki,

drzwi do Narnii, choć zamknięte

wróćcie i napełńcie mnie zdziwieniem, niezrozumieniem i zachwytem

otwierajcie ukryte bramy do magicznych krain

stawiajcie mi pytania, których nie wypowiem

i wybaczajcie cierpliwie, że ciągle jeszcze zbyt pośpiesznie cieszę się wami i

chowam do kieszeni, jak udane zdjęcie, jak pamiątkę, jak dobre miłe wspomnienie

zapominając, że ani w przyszłości, ani w przeszłości nie żyjemy tak bardzo

jak w teraz.

Ciemno, prawie noc.

Ciemne miejsca są,
ciemno, prawie noc.
A jednak jakoś prze się do przodu.

Może w małym palcu (u nogi)
jestem Alicją Pancernik
ale myślę, że Miłosz jest głębszy,
że aby to znosić, trzeba gdzieś tam w małym palcu serca
afirmować coś-tam-coś-tam
Babcyjki, perły księżnej Daisy, obrazy mistrzów,
sposób w jaki patrzysz na mnie spod przymkniętych powiek

a kiedy słoń który rośł w naszej kuchni rozsadzi ściany naszego domu
lub zdarzy się inna rzecz przykra
cóż można zrobić jak nie to, co napisał mój 9 letni uczeń pisząc dalszy ciąg opowiadania na teście trzecioklasisty:
"Słoń rósł i rósł, aż w końcu zmiażdżył cały dom. - No trudno. Takie życie - powiedział tata."

44 upadki Ikara

Czasem zadziwia ile razy Ikar może upadać
ile razy upadać może na bruk ciężki fortepian
te wszystkie zapomniane książki i obrazy
porzucona zawartość własnego serca
albo, gdy za nią pójdziesz, skazana na upadek w morze cała reszta.