Zaglądają w szczeliny starych stodół i szop.
Wkładają palec w otwarty pysk martwego rekina.
Obserwują tajne życie w mętnej wodzie kałuż.
Wąchają wiatr.
Jedzą piasek.
I z pewnością bliżej im do tych, o których mówi się, że postradali zmysły. Ale potrzebują nowych zmysłów, skoro odbierają nowe światy. Czy na miano wariatów nie zasługują naprawdę ci, którzy z uporem maniaków ignorują całe światy?
